adierazpen askatasuna

"Egin" itxi zutenean, euskal herriko milaka pertsona isilarazi nahi izan zuten, geroago "Egunkaria" itxi zuten, adierazpen askatasuna amildegian jarriz berriro... pasa den asteburuan "El correo"ri, bonba bat jarri zioten... ni ez naute isilduko
Musu bat infernu horretatik pasatzera behartu zituzten langile eta familia guztiei eta besarkada handi bat oraindik adierazpen askatasunean oinarritzen den jende ezberdin eta bakezaleari

Eskerrak eman nahi ditut

Bukatu dugu ikasturtea, eta bakerako urratsak programa pilotua ere bai. Lehenengo ikasleei eskerrak eman nahi dizkiet, lan egin dutelako eta programa aurrera ateratzea lortu dugulako. Kosta zaigu, azterketak gainean zituztela egin dugulako programa, ikasi beharra eta fitxak eta fitxak bete behar, lana eta lana besterik ez nien ematen, gainera maiatza eta ekaina izanik nekatuta gaude eta beste batzuen lekuan jarri behar horrek lana eman digu, baina lortu dugu eta espero dut, niri behintzat, esperientzia positiboa iruditu zait.
Eta bestetik eskerrak eman nahi diet programa sortu eta aurrera atera duen lan-taldeari, sortzailerik gabe, aurreko lanik gabe hau ezinezkoa izango baitzen.
Bueno agur bero bat eta ondo pasa uda.
Eskerrik asko denoi zuen lanagatik.

kaixo mende!!!hemen gaude zeozer idazten irakasleak esn digulako bestela.......... espero dugu ondo pasatzea eta gauza "hain politak" idazten jarraitzea!!!! antzerkia oso polita izn zen eta gauza aszko ikasi genituen!adibidez ez dugula inor hil behar!bueno va nos bamos iendo

antzezlana

pasaden ostiralean, antzerki bat egitera etorri ziren pertsona batzuk.
hauek testigantzari buruzko antzerki bat antzeztu ziguten.
honetan, gelakideok parte hartu genuen. lehenengoa, gizon batek antzeztutakoa, nahiko gogorra izan zen. anaia galdu zuenaren pertsonaiarena egiten zuen. ondoren geuk lagundu behar izan genion. horretarako emakuemeak lagundu egin gintuen. emakume horrek ere antzeztu zuen bere lana. mutil desagertu baten arrebarena egiten zuen. kontatzen zuen berak 16 urte ingururekin neba galdu zuela, eta urte batzuk beranduago hilda aurkitu zutela. benetan gogorrak izan ziren bi antzezlanak. gainera publikoa antzezlanean sartzen ahalegintzen ziren.

Uxuneren iritzi zorrotza!!!!!!

KAIXO!!!!!!!!!

Beste egunean, historiako azterketa baino lehen, areto nagusian egon ginan antzerki batean. Antzerkiaren gakoa espainiar estatuaren zein E.T.A.-ren biktimen testigantza kontatzea da.

Bi testigantza kontatu zituzten, bat Guardia Zibilek bahitu, torturatu eta azkenean hil zituzten bi herritar euskaldunak, gainera bere familia (semeak, aiton-amonak..)jipoitu eta kartzelatu egin zituzten kalean bertan.

Bestea E.T.A-ko kide batek gizon bati eragindako mehatxu egoera eta hilketa.

Agur!!!!! Muxus!!!!!

Muxu pila bat!!!

Virgi, Uxune,Karla.

Gure partaidetza antzerkian

Argazki honetan ikus dezakegu nola MEndebaldera etorri ziren antzerkilariekin parte hartu genuen haien ekintzaren buruketan, oso kontzientziagarria izan zen. Arantxa eta Pedro Mariren egoera azaldu gintuzten, eta nola ageri behar den kasu haien aurrean.

Yara&Aini

Kaixo! 4.B-ko ikasleak gara eta antzerkiari buruzko iritzia utzi nahi dugu zuek irakur dezazuen.

Oso interesgarria izan zen eta oso ondo pasatu genuen.Gogorra izan zen testigantzak entzutea,baina,haien lekuan jarri ginen.Gogorra izan zen arren,asko ikasi genuen.Aktore-aktoresak oso ondo egin zuten lana eta oso sinesgarria izan zen,ondo sartu ziren paperean.Horrelako gauza gehiago egin beharko litzateke asko ikasten delako eta oso dibertigarria delako.

Espero dugu hurrengo urteetan horrelako gauzak egiten jarraitzea eta hurrengo urtekoek gu bezain ondo pasatzea.

Muxu asko!!Hurrengora arte!!!
Agur

[[Yara/Aini]]

Garoa, Aroa eta Ana

kaixo jentecilla!!

ba emen gaude antzerkian ateratako argazki bat usteko. argazki honetan antzerkia ikusten ari gara; arantzaren eta pedro mariren testigantzak entzuten. gero parte hartu genuen eta nahiko interesgarria izan zen guztien iritziak eta pentsatzeko erak entzutea. Oso ondo transmititu ziguten biktimen familiak sentitzen zutena eta zein gogorra izan den guztia haientzat ikusi genuen guk parte hartu genuenean. Pixka lokartuta geunden gutxi lo egiteagatik gero historiako azterketa genuelako. Hala ere, hor egon ginen.

Antzerkia 4b-dc

Antzerki honetan gauza asko ikasi genituen.Lehenengo,gure pentsaerak eta emozioak kanporatzera ikasi genuen.Gero, argudiatzen eta besteen ideiak asimilatzera ikasi genuen.
Antzerkia oso interesgarria izan zen eta benetan erralista izan zen.Antzerkilariak bikainak izan ziren.
Oso istorio tristreak izan ziren eta esperientzia berezia izan zen guztiontzat.
Besterik gabe, esan nahi duguna da oso ondo pasatu genuela.
Agur bero bat.

hemen gaude antzerki/ariketa bat egiten.

gutako batek pedro mariren lagunaz egiten zuen

eta kontsolatu behar zuen.

asko ikasi genuen empatia/sentimenduei buruz.

Kaixo neska mutilok !!!!!!!!Oso interesgarria iruditu zaizkigu ekintzak haien iritziak eta nola sentiarazten diren ulerteko eta barrurago barneratzeko. Teatroa ekintza oberena dela pentsatzen dugu zeren eta gu gan moduan sentitzea lortu du.Sagua eta katua ekintza ondo egon zen gure sentimenduak barrutk sentitu genuelako.

Elkarbizikaren bukaera

Nire iritzi personala esan beharra dago, ez dela oso positiboa.Ia-ia ez naiz konturatu elkarbizitzaren planaren helburu bakar baten berri izan. Honekin esan nahi dudana, ez ditudala emaitzak ikusi.Bian egia esateko ez dit batere ardurarik ez zait importa.xao

Jilooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

Sagua eta katuarena ondo egon zen konturatzekoooooooooooo ez dugula egin behar guri egitea nahi ez duguna.
Pedro eta Arantxarena pixkat gogorra izan zen eta beraien gorpuetan jarri ginen eta nabaritu genuen beraiek zein txarto pasatu zuten.

Antzerkia

Pasaden ostiralean egin genuen antzerki bat non bi biktimak haien testimonioak kontatzen zizkiguten eta guk sentitu egiten genuen haiek bizitako egoeretan pasa zuten beldurra eta ikara.
Oso interesgarria izan zen beren lekuetan jartzeak eta halako esperientziak sortzen duena esperimentatzea, guri asko gustatu zitzaigun, baina klasean ere gauza pila egin genituen eta egin beharrezko klaseak galdu genituen ariketa horiek egiteko. Hori ez zitzaigun bat ere gustatu, ez gaude ados.

antzerkiaren inpresioa

antzerkia oso ona izan da eta asko ikasi dugu oso zaila dela laguntzea gaizki pasatzen ari den pertsona bati eta zure sentimenduak adieraztea.

ANTZERKIA ETA SAGUA ETA KATUA

4.D ko bi neska gara. Ostiraleko ekintza oso ondo egon zen,dibertigarria iruditi zitzaigun.Gure sentimenduak adierazteko balio izan du eta besteon sentimenduak jakiteko balio izan du.Sagua eta katuaren jokua ondo iruditu zitzaigun baina gaizki antolatuta.Pizka bat aspergarria izan zen.Bietatik gehien gustau zitzaiguna antzerkia izan zen kaleko egoera nola den jakin izan dugulako.

oso ondo egon da horrelako tailerrak egitea batez ere ikasi dugulako empatia izaten eta bestearen azalean ipintzen.ikasi dugu beste ikus puntu batetik gauzak baloratzen,adibidez katua eta saguaren ekintza egin genuenean.
Terrorismoaren tailerra egin genuenean ere ikusi genuen nahiz eta benetazko pertsonaiak ez izan nola sentitu ziren hori gertatu zenean,zer sentitu zuten, zer behar zuten...
Bueno amaitzeko esatea oso ondo dagoela ikas zentruetan horrelako ekintzak egitea benetako errealitatea nolakoa den ikusteko.

Elkarbizitza plana (II)

Mendebaldeko 4. mailako ikasleak gara. Lehenengo, katuaren eta saguaren ariketa egin genuen. Ariketa hau irakasleak katu eta sagu baten istorio lasaigarrian zetzan. Gero, taldé bateán gure sentimenduak adierazi genituen.

Beste klase batean, bi testigaintza entzun genituen ETAk eta GALek hildakoak: bata Jose Mari Baglietto eta bestea, Arantza Lasa, gero antzerki batena egiteko.

LaUrA EtA iiRaTii

kaixo iiRaTii* eta LaUrA* garaa.
KaTua EtA sAGUaReN jolasa edo erreflexio moduko orii
beste mundu bat baloratzeko eta joateko balio zitzaigun.bestearen lekuan jartzeko balio egin zaigu,empatia eukitzeko bidearen hasiera izan zen.
KaSeTaReNa bidez entzundako istorioa egora aztertzeko aukera egokia izan zen,baina teatroaren aurkezpena eta guk horren partehartzaileak izatea azkoz gehiago lagundu zigun egoera guztiz ulertzeko eta enpatia izateko:bere sentimenduak ulertu genituen baita bizitzen ari ziren egoerak.
InDAarKerIIa jasan gabe eta egin gabe bizitzea ikasi;besteak eRReSPeTAtZeA.
{MuXu PiiLaa}*

sagua eta katua

mendebaldeko ikasleak gara. eta gure azkenetariko ekintza bat kontatu nahi dizuegu: sagua eta katua.

honekin egoera askotan besteen ikuspuntua ere onartzeko baliogarri da.

*],,maiiaLen nd paula,,[* GeuRe testiiGantzak

Kaixo LaGunok !!!

Gu Maialen eta Paula gara eta Mendebaldea ikastetxean ikasten dugu. Gaur gure Etikako eta sexuko andereñoak hona sartzeko gonbidapena egin digu gure pentsaerak eta azken aldi hontan bizitako esperientziekiko sentimenduak hemen kontatu ahal izateko. Eta guk bitan pentsatu gabe hemen gaude lerro batzuk idazten eskerrak emanez emandako aukera on honengatik.

Lehendabizi egin genuen ariketa Sagu eta Katuarena izan zen; erlajazio ariketa. Ariketa haren bidez beste pertsona batzuen azalean jartzen ikasi genuen beraien sentimenduak eta pentsaerak jakin ahal izateko eta horrela, beste ikuspuntu batetik begiratuta, ez genuen berdin pentsatzen eta ulertu egiten genituen gure iritzi bera ez zuten pertsonak. Gainera, une polit eta lasaigarria bizitzeko aukera zan genuen !!! =)

Ondoren, Arantza eta Bagliettoren testigantzak entzun genituen irrati bidez eta oso unkigarriak izan ziren. Hauetan, beraiek bizitako une lats eta gogorrak kontatu zizkiguten. Guk, oso gustura entzun genituen baina ezin izan genuen beraien sentimenduak erabat guk bizi edo, irratiz kontatua baitzen. Eta gure ustez, pertsonak berak azaltzen dizikigu hobeto honelako esprezioak. Baina asko pozten gara beraien istorioak entzun ahal izateaz eta oso pozik sentitzen gara indartsu sentitzen direlako gelditzen zaien bizi honen aurrean. Aurrera egiteko ahalmena dutelako.

Azkenik, antzerkiaren bidez beraien istorioa hurbilago sentitu ahal izan genuen eta beraiekin momentu horiek konpartitzean oso gustura sentitu ginen egindako lanarekin.

Benetan, eskerrik asko hemandako aukeragatik eta zuen ondoan bizi ahal izandako uneakgatik.

Maialen eta Paula 4.C- ko ikasleak,,

...

Aupa!
mendebaldeko bi ikasle gara eta esango dugu zer iruditu zaigun egindako ekintzak. Lehenengoa katua eta saguarena, ondo pasatu genuen lurrean etzanda egon ginelako eta ez da oso normala hori klasean egitea eta horretaz aparte bestearen lekuan jarri ginen. Bigarrena, kasetarekin testigantzak entzun genituenean, ondo baina gehiago transmititu ziguten antzerkiarekin.Gure ustez hoberena antzerkia izan zen gure iritziak eman genituelako eta beste pertsona batzuen zoritxarrak ezagutu genituelako, eta honekin gaizki pasatzen zutela konturatu ginen.besterik gabe ondo jarraitu.

ANTZERKIA

Egin ditugun azken ariketak, katua eta saguarena, testigantzena eta antzerkiarena interesgarriak iruditu zaizkigu.

Testigatzak klasean entzun genituenean unkigarriak iruditu zitzaizkigun, baina antzerkia ikusterakoan askoz hobeagoa izan zen, errealitatea bezala izan zelako.

ALABArekin batera, FAMILIA eta HERRITARRAK GALDU NITUEN

Orain dela bost urte, nire alaba galdu nuen. Apirilaren 5a zen, larunbatero nire senargaia eta ni ordu batetan bere bila gindoazen; baina, aurreko egunean 17 urte bete zituenez bera bakarrik etortzeko baimena eman genion. Gau artan ez zen etxera bueltatu.
Gau osoa bere bila aritu ginen aita, polizia, Alaitzen lagunak eta ni. Ez gaua bakarrik, eta hurrengo egun osoan zehar ere;baina, ez genuen bera aurkitu, ez genituen ezta aztarnarik ere ez ikusi eta ez genuen ezta gorpurik antzeman. Momentu horretan pentsamenduan nuen bakarra honako esaldi hau zen: “ Agur maitea ezin izan duzu bizi beharreko guztia bizi;baina, beharbada orain, 17 urte hauek baino hobeto pasatuko duzu. MAITE ZAITUGU. ”
Guk ez genekien gertatutakoa; baina, ni banekiena hilik zegoela zen. Alaitz ondo ezagutzen nuen eta oso pertsona obedientea zen. Edozertarako dei egingo zukeen eta nik ez nuen horrelakorik jaso gau hartan.
Bi hilabete geroago, gorpua aurkitu zuten, ondoko baserritarren lurretan lurperaturik zegoen.
Nor izan da kapaz 17 urteko neska bat hiltzeko? Zer da burutik pasa al zaizuna horrelako krimen bat eratzeko?
Hori ez zen guztia, ez genuen jakin nork hil zuen, ezta nola hil zuten baina, niri burutik pasatzen zitzaidana honako hau zen: Norbait hil baduzu zergatik ez aurpegia eman eta errudun aurkeztu? Non dago neskatxa honen familia guztia? Eta herritarrak?
Nik ez dut inolako arrangurarik inorengan, nire alaba zelako eta ni bizi behar dudalako bere hilketa, desagerketa eta norbaiten falta. Ez ni bakarrik, baizik eta alabaren aita eta lagunak ere. Beste pertsona guztiek ez zuten ezer egin, ez dut ezkatzen zerbait egitea;baina, gutxienez dei bat esanez, “nola zabiltzate? Sentitzen dut. Edozertarako hemen nauzue” Ez genuen ezta dei bat ere ez jaso ezta familiakoen aldetik ezta herritarren aldetik ere ez. Kaletik, erosketak egiterakoan… askok aurpegia makurtzen zuten ezer ez esateko eta beste askok agurra egin ezer gertatu ez balitz bezala. Baina, ni alba barik nengoen.
Niri berdin zait laguntzarik ez edukitzea ni bakarrik, nire senarrarekin eta lagunen laguntzaz ondo asimilatu ahal izan dudalako; baina, ez zaidana gustatu, aurten egin dutena da. Hil zenean, inor ez zen axolatu, bost urtetan zehar inori ez zaio ezer importa; baina aurten zer? Aurten pentsa egin dugu eta omenaldi bat egin dugu ezta? Ba ni ez nuen horrelakorik behar, nik nahiko ondo sentitzen naizelako eta benetako laguntza behar nuen momentuan horietako inork nire ondoan egon ez zelako.
Alaba galdu eta berarekin familia eta herrikoekin kontaktuak galdu ditut. Ez ni haiei gorrotoa diedalako; baizik eta, haiek nigana ez direlako ezta hurbiltzen ere.

BAKE URRATSAK

http://www.flickr.com/photos/victorgil84/2471180734/
http://www.flickr.com/photos/victorgil84/

BAKE URRATSAK

Gu DBH 4.mailako B-ko ikasleak “bake urratsak” programa lantzen egon gara gure eskolako azken 3 hilabete honetan. Bi bloke desberdin landu ditugu metodo berezien bidez, giza eskubideak eta biktimen esperientziak. Orain arte, ikusi, ikasi eta sentitu duguna zuengana iristea da gure helburua. Gizarte era berritu bat oinarritzat hartuta, mundu hobeago bat lortzeko, bertan, askatasuna, berdintasuna eta bizitza gure ipar izanik.

Giza eskubideak:

Giza eskubideen esparruan, giza eskubideen “alfombra”-rekin egin dugu lan, bertan, giza eskubide garrantzitsuenak, hau da, lehen mailakoak (askatasuna, berdintasuna eta bizitza) argazki edo irudi desberdinekin identifikatu eta sailkatu behar genituen. Alfombra honen helburua giza eskubideen “etxea” osatzea zen, bakearen hazia. Argazki edo irdui hauek, beren lekuetan kokatu ondoren, etxearen oinarria egina genuen. Baina, amaitzeko etxearen teilatua osatu behar izan genuen, giza eskubideen inguruko testuak giza eskubide bakoitzarekin lotuaz.

“Teniseko partida” bat ere jokatu dugu, baina oraingoan gure pilota, giza eskubideen buruzko iritzi desberdinak ziren. Irakasleak, esaldi bat irakurtzean, sare ikustezinaren alde batean edo bestean jarri behar ginen gure iritziaren arabera. Horrez gain, gure iritzia argumentatuaz sarearen beste aldekoak konbentzitzen saiatu behar ginen, eta iritzia aldatzearekin batera gure posizioa aldatzen genuen.

Ariketa hauei esker, giza eskubideak identifikatzen eta errespetatzen ikasi dugu eta hauengandik borrokatuz, biolentziara inoiz jo gabe, etorkizun justu, baketsu eta zoriontsua lortzea da gure utopia.

Biktimen esperientziak:

Biktimen esperientzien esparruan, bi biktimen testigantzak entzuteko aukera izan dugu. Horietako bat, talde terrorista batek erahildakoaren anaiak azaldu zigun era poetiko batean, bertan hil zuten pertsonaren azkenengo bizipenak, emozioak... gurekin elkarbanatu ditu. Bigarren biktima estatuak sortutako talde terrorista batek hil zuen, eta familian bizitakoa, bere arreba gazteena kontatzen digu.

Bi testigantza hauen bidez, gure bihotzak bigundu egin dira, lehenengo aldia baitzen horrelako gai garrantzitsuen aurrean hausnarketa sakon bat egiten genuena, oso gutxi izan baikara pribilegio honekin batera gizartearentzako tabu diren gaiak lantzeko aukera izan dugunak. Ez da, entzumen soil bat izan, asko landu dugu empatia, hau da, besteen azalean jartzeko gaitasuna. Enpatiari esker, pertsonagoak izaten lagundu digu. Biktimak alde batekoak zein bestekoak izanda ere, danak biktimak direla eta hauek gu guztion laguntza behar dute, esperientzia gogor horri aurre egiteko. Honen alde, lana egiten ari den pertsona bat, Arantxa Lasa da (bigarren biktima). Honen testigantzan zerbait bereiziki inpaktantea aurkitu dugu. Bere bizitzan zehar jasandako tortura eta zoritxar guztien gainean zapalduz, aurrera jarraitzeko inadarra hartu du eta istorio honek guztiak elkartasuna, bizi eta lantzera eraman du beste familiekin elkartzera. Eta bere ametsa elkartasun honekin lore eder, distiratsu bat egitean denen artean, non lore handi horretatik kanpora aterako den esperantza, poza, bizitzeko gogoa... Eta horrek eman dio indarra aurrera egiteko.


ESPERIENTZIA PAREGABEA IZAN DA!!!

ESKERRIK ASKO!!!
4. mailako ikasleak

Bakerako urratsekin ikasitakoa

Orokorrean, garrantzitsuen ikusten dudan gaia, besteon arazoak ikusten eta konpontzen laguntzea da. Hau da, guk ez garen beste pertsonetan gehiago pentsatzea eta haietaz gehiago preokupatzea nolabait esateko. Txarrena da batzuetan nahikoa dugula gure arazoekin. Bestalde nahiz eta arazoak guztiz ez konpondu, zrazoa duenarekin egoten bazara, gutxienez berak badaki lagunak dituela eta minimo bat preokupatzen direla beragatik, eta kasu batzuetan, honekin bakarrik, pentsa baino askoz gehiago egiten duzu. Pentsa ezazu, zuk bere tokian egongo bazina, gustatuko ahal lizuke zure lagunak berdina egitea (zure ondoan egotea, ideiak ematea, bere ikuspuntuei buruz iritziak ematea etb.)?

Guztiok pixkatxo bat gehiago arduratuko bagina lagunen arazoetaz, arazo gutiago egongo zirela pentsatzen dut. Baina hau, nire iritiz soilik da, besterik ez.

Agur lagunok, ondo pasa! Urbi institutua, Mikel Aingeru 4º-B

LAGUN BATEN ISTORIOA

Bakerako urratsak izeneko proiektu honetako ekintzak egiterakoan, lagun bat burura etorri zait. Nire lagun honek hiru urte zeramatzan bere aitaren jipoiak jasatzen eta bere amari eta ahizpari ematen zizikienak ere. Horretaz aparte, bere aitak oso erantzun bortitzak eta eraso psikologikoa egiten zion.
Hasieran, nire laguna oso triste ibiltzen zen eta ez zuen ia hitzik esaten; ez zuen lorik egiten eta azterketak penkatzen hasi zen. Askotan galdetzen nion ea zer gertatzen zitzaion baina ez zidan inoiz erantzuten, egun batean lehertu egin zuen arte. Dena kontatu zidanean, nire laguntza eskaini nion eta berarekin negoen momentu guztietan alaitzen ahalegintzen nintzen.
Azkenean, amak, nire lagunak eta ahizpak salaketa jartzea erabaki zuten eta aitak hori egin nahi zutela jakin zuenean, barkamena eskatu zien baina ez ziotenez barkatu, etxetik joan zen denboraldi batean. Gutxi gorabehera hiru hilabete pasa eta gero, berriro etxera bueltatu egin zen eta hortik aurrera oso ondo konpontzen dira.
Aita kaletik ikusten dudan bakoitzean, dardara bat sentitzen dut guztia gogoratzean baina orain nire laguna pozik bizi da eta ni berataz pozten naiz.

ENPATIA ONA ALA TXARRA???

Kasu batean ondo legoke beste batekin enpatia sentitzea baina beste batzuetan ez zaizu merezi, hori erakutzi dit nire esperientzia.
Zure lagun bat txarto sentitzen denean,kontatzen dizunean nola sentitzen den eta bere pentsaera badakizunean ondo legoke bere lepoan jartzea, hobeto ulertzeko eta konponbidea bilatu ahal izateko.gainera,ez dauka bakarrik zure lagunari konponbidea bilatzen, berak ikusterakoan saiatzen zarela, berarekin zadela...hobeto sentituko da.
Beste kasu batean,ez zaizu merezi, ado hala uste dut.Hori sentitzen dut, zeren ez zaizu merezi, min gehiago sentituko duzulako.
Zure familiako batek indarkeria psikologokoa egiten dizunean urteetan zehar, eta gainera ez zuri bakarrik, zure albokoei era.Konponbidea daukazunean,nola pertsona horri ez zaionez guztatzen egiten du zerbait, batzuetan gauza batzuk beste batzuetan beste batzuk,eta gertaera hori mina izugarria sentiarasten dizu.
Zeratrako balio zaizu pertsona horren arrazoiak jakitea?ulertzeko zergatia?Baina, agian min gehiago sentiarazten zaitu.Zure buruak galderak ditu eta erantzunak nahi ditu , baina nire ustez, batzuetan hobeto da ez ulertzea eta galderak eukitzea, zeren eta erantzunak izan arren mina handiagotu da eta geroago galdera gehiago sortuko dira.
Arrazoi horiengatik esaten dut enpatia ondo dagoela kasu batzuetan bakarrik.Baina, pentsatzen baduzuazaldutako kasuak ez dira berdin, lehengo kasuan mindutako lagun batekin duzu enpatia baina bigarrenean,berriz,mina egiten duenarekin enpatiaz hitz egiten dut.
Ez da berdina mina zuri egitea ado zuk mina beste bati egitea.
Indarkeria psokologikoaren adibidea jarri dut baina beste adibide asko jarri daitezke.Adib: bortzaketa,Arrazismoa, enprsetako bulling-a ...

Hau izan da guztia

MXX GUZTIOI

BAKERAKO URRATSAK

Kaixo lagunok!
Bakerako urratsak "proiektua"bukatu dugu dagoeneko, eta zer ikasi dugu honekin?
Nik gutxienez gauza pilo ikasi ditut, esate baterako, besteen arazoak hobeto ulertzen eta terrorismoari buruz zenbait gauzatxo.
Besteen arazoak ondo ulertzeko bere lekuan ipini behar gara eta horri enpatia deritzogu. Enpatia erabiltzea oso garrantzitsua dela uste dut, eta batzuetan, lagun bat txarto baldin badago eta oso elkartuta baldin bazaudete bera bezala sentitzea lor dezakezu eta hori elkarri laguntzeko balio izango du. Horregtik eta beste gauza askogatik enpatia landu ditugun gauzetatik garrantzitsuenetarioa iruditu zait, nahiz eta jendeak nik uste dudan moduan ezin daitekeela norbaitengan mentalki hain hurbil egon pentsatzen duen...
Besterik gabe. Agur
Eider del Molino

A.P.T/ GURE HERRI MAITEAREN ARAZOAK

benetako bakerako urratsak emango ditugu euskal herrian marko demokratiko bat daukagunean, herrian eta herritarrengatik eraikita. Baina hori bai salbuespen egoera albo batean utzita zeren ohituak gaude euskal herriaren parte bat mutuak uztea eta haien hitza ez entzutea. Ere bai kontuan izan behar dugu herriak zer nahi duen, adibidez autodeterminazioa. Eskubide bat da eta guri nazio moduan kendu digute. Inposatutako proiektuei buruz ere hitz egingo dut. Pil pilean daukagu super sur eta A.H.T-ren obrak. Inpaktu bisual izugarriak izango ditu hainbat lekuetan, gure mendi maiteak akabatuko ditu, diru pila bat gastatuko da ( hainbat talde politiko diotenez ez, baina hori guztia iruzurrak dira), zubi erraldoiak egingo dira, informazio falta daukagu eta gainera jarraitzen dute esaten ona izango dela gure sozietatearentzako. Nik jende horretako bakarrik daukat hitz bat esateko haiei buruz: INPOSATZAILEAK!!!!!!!!

Bueno horrela jarraitu dezaket hainbat orri bete arte gure herriaren arazoei buruz, zoritxarrez.

Gora euskal herria askatuta!!!!!

Gora ezker abertzalea!!!!!

urbi insitutoko ikasle iraultzaile bat

Zer egin gauza hauek ekiditzeko?

Bulling-a arazo oso larri bat da nahiz eta jende asko ez den konturatzen. Guk gure alboan ikusten dugu mota askotako mesprezuak,irainak, kolpeak, baina batzuetan ez diogu benetako garrantzia ematen.

Nik kasu bat ezagutu nuen, neskatoa Maria deitzen zen. Mariak 10 urte edo edukiko zituen. Agian batzuentzat ez zaie oso gogorra irudituko kontatuko dudana baina berak oso txarto pasatu zuen.

Bere betiko lagunak baztertzen zuten. Koadrila guztietan beti dago lider moduko bat ez da? Ba oraingoan berdina gertatzen zen. Mariak ez zuen ezer egiten eta bere lagunak ez zituen mintzen ez jotzen …baina berak ez zekien zergatik bere lagunek bizitza ezinezkoa egiten zioten.

Egun batean patioan borobil bat egin zuten bere inguruan eta kantatzen hasi ziren, mesprezuko hitzekin eta errespetu gabeko esaldiekin. Pasilloetatik bultzatu egiten zuten, oina jarri eta bere atzetik berataz hitz egiten zuten. Beste batzuetan eskutitzak bidaltzen zizkioten mehatxatzen, bere familiari buruzko gauza txarrak jarriz…Gainera jende asko jarri zen haien alde eta Maria bakarrik geratzen joan zen.

Maria egunero etxera joaten zen negarrez eta bere amari kontatzen zion dena. Bere ama jadanik berataz oso kezkatuta zegoen, klasera joan nahi ez zuelako eta negarrez igarotzen zituelako egunak. Maria bakarrik sentitzen zen nahiz eta lagun batzuk bere alde egon. Eta haien esker jarraitu egin zuen bere bizitzarekin.

Maria pertsona ahula zen eta ez zen ausartzen inori ezer esaten. Horregatik bere lagunak berataz aprobetxatu egin ziren.

Agian Mariaren kasua ez da oso grabea izango baina zergatik agoantatu behar zuen egunero-egunero jendearen burlak eta mesprezuak berak ez bazuen ezer egin? Mariak 10 urte zituen bakarrik eta hain gaztea izanik bere bizitzako momenturik gogorrenetarikoak igaro zituen. Eta Mariari gertatu zitzaiona 16 urterekin gertatu izan balitzaio? Agian desberdina izango litzateke eta askoz grabeago. 16 urterekin indar askoz gehiago dutelako eta intentzio txarragoak ere.

Bulling-a ekiditzea oso zaila da, beti egongo delako norbait lider bezalakoa izango dena eta besteak txarto ez geratzearren jarraitu egiten diotenak. Baina guztiok gure partetik jartzen badugu eta lider horiek bere lekuan jartzen baditugu segur aski mundua aldatu ahal izango dugula.

Mariak, ez zuen ezer egin. Urteak igaro egin ziren eta min guzti hori egin zioten pertsonak orain bere lagun minak dira. Jendea aldatu egiten da, baina horretarako guztiok jarri behar dugu gure partetik.

Nire gauzak

KAIXO!!!!

Kanpaina hau ideiak asko aldatu digutela pentsatzen dut,ere gure iritsiak eman ditugu eta gure klasekoek nola pentsatzen duten jakinarazi digute.
Debate batean sartzen ginenean uste nuen baino askoz hobeto egin genuen nire iritziz eta jendea entzuten ere ikasi dugu.

Esan nahi dudana da telebistan ikusitako gauzak gizakiak egiten duena oso txarto iruditzen zait,baita ere lotsa sentitzen dut, nola egin dezake gizaki batek beste bateri hori? gainera normalean biktima ez du merezi eta beti hiltzen dituzte gutxien merezi dutenak hau gertatzen denean pena izugarri ematen dit gainera familiaren lekuan ipintzen bazara konturatzen zara ze nolako min daukaten barruan eta asko sufritzen ari direla eta gehien izorratzen didana hau ekiditea oso zaila dela egunero gauza hauek gertatzen direlako.

Oso gustura egon naiz nire lagunekin kanpaina hau egiten batzutan aspertzen ginen baina beste askotan barre asko botatzen genituen guztiok batera.
Ba hau da esan nahi nuen guztia.
Muxu pila bat guztioi.
Primeran pasatu eta bizitza bi egun direla gogoratuko dizuet eta edozein egunean zerbait gertatu al zaizula orduan egunero primeran pasatu.

Izaskun Calvo
Urbi institutua
D.B.H.4.A

ni mezuak

Egia da zuek diozuena... horrelako mezuak irrealak direla, ez ditugula errealitatean erabiltzen, beste era batetan jokatzen dugula... BAINA, ZER GERTATUKO LITZATEKE BENETAN ERABILIKO BAGENITU?, GURE ERREALITATEA ALDATUKO LITZATEKE?

Nahiz eta badakidan zaila dela horrela mintzatzea, oso zaila... merezi du? zertarako gorrotoa? zertarako "bolak" kanpora bota?

Aste honetan izan den ETAko buruen atxiloketako irudiak telebistan ikusi nituenean lotsa sentitu nuen... IMAGINA EZAZUE: ZER GERTATUKO LITZATEKE POZOIEZ BETETAKO HITZ HURAK GARRAZIKA BOTA BEHARREAN, NI MEZU BATEZ MINTZATU IZAN BALIRA?

Musu bat nire ikasle guztiei. Amaia

TENISEKO PARTIDA

Elkarbizitzako joku honetan ideia bat proposatzen genuen eta alde edo kontra geunden ikusteko, gelaren alde batean edo bestean jartzen ginen. Gehienetan denok ados jartzen ginen gure erabakiaren zergatiak azalduz, baina batzutan ez ginen denok ados jartzen eta hirugarren munduko pertsonak marginatzen genituen

Hala ere, denon iritziak ez genituen errespetatzen

Proiektu honetan gauza asko ikusi egin ditugu. Nahiz eta komunikazioa hobetzen saiatu, debatea egiterakoan borroka batean bukatu ginen.

hitzak erabili behar direla ikasi egun dugu, betidanik, baina proiektu honekin beste gauza bat ikasi dugu. Hitzak, hitzak dira, bakarrik hori, benetazko intentzio batekin ez dira ezer, eta gaur egun ia inork ez dauka horrelako "benteko intentziorik".

gainera, hitzez egindako borroka bat kolpez egindako borroka bat baino min handiagoa egin dezake.

kaixo guztioi!!!!!

Hemen gure lana izan zen giza eskubideen alfonbra. Ariketa honetan egin behar zena fitxak bere tokian ordenatua jartzea zen, eta hiru ataletan jarri behar ziren: bizitza, askatasuna eta berdintasuna ziren. Gero horri buruz hitzegiten aritu ginen eta lana egiten ari ginen bitartean oso ondo pasatu genuen. Horrekin asko ikasi egin genuen.Beste aldi batean tenis partida jokatu genuen eta oso gustura egon ginen.

KAIXO LAGUNOK!!!

Gu 4dc-ko bi neska gara.tailer honetan gauza asko egin ditugu eta asko ikasi dugu. Hasteko karpeta pertsonala egin genuen eta han gure iritzi guztiak gorde ditugu.Gero tenis partida egin genuen eta hori gehien gustatu zitzaiguna izan zen,iritzi desberdinak zeudelako eta horrela bakoitzak pentsatzen duena esan ahal zuen.Azkenik giza eskubideen alfonbra egin genuen eta oso interesgarria izan zen.Espero dugu zuek ere tailer hau egiteko aukera izatea."PERTSONA GUZTIAK BERDINAK GARA ETA LIBRE BIZITZEKO AUKERA IZAN BEHAR DUGU"

Agur bero bat guztioi!!!

KAIXO MUTIKOS ETA NESKAK

kaixo .....zer moduz¿? esperientzia oso ona izan da. Karpeta egin genuenetik gauza asko egin genituen eta farre asko egin genuen. Tenis partida oso dibertigarria izan zen eta debate ona ireki genuen. besarkada bat

aguuuuuuuuuuuuur!

Giza eskubideen alfombra

kaixo lagunak!!!!!!!!!!!!!! 4.dc-ko ainara eta patricia gara. gure ustez ariketa hau oso interesgarria izan da. zeren eta asko ikasi dugu honekin, gainera bakoitzak eskubide berdinak dauzkagula: bizitza, askatasuna eta berdintasuna. hau oso interesgarria izan da guretzat eta honekin konturatu gara guztiok ez dugula pentzatzen berdin.honetarako errespetua oso inportantea izan da.Besteok pentsatzen dutena errespetatu behar dugu baina haiek gure pntsamenduak ere bai.

GURE ARTEKO DIFERENTZIAK ERRESPETATU

kaixo 4dc-ko mutil bat naiz, egun hauetan gauza asko egin ditugu, tennis jokoa adibidez. Han jendearen diferentziak ikusi genituen, eta bakoitzak bere iritzia ematen zuen.

Argazkian berriz, bakoitzak dugun eskubideei buruz hitz egin genuen joko batekin.

Oso ondo pasa genuen eta asko ikasi genuen!!!!!!!!!!!!

Tennis jokoa

Kaixo lagunak!!Gaur Etika klasean,Tennis jokoa komentatuko dugu. Zuek zeuren buruei galdetuko diezue?Zer da joku hori?ba Tennis jokoa oso proposamen interesgarria da,gure pentsaera eta ideiak ezagutzeko balio du.Egiten dugu aktaktualitatean dauden gaiei buruz iritziak aldatuz.

Tennis jokoa horrela egiten da,Espazio bat bi zatitan banatzen dugu eta irakaslea kokatzen da erdian eta papertxoak irakurtzen ditu gai batzuekin.Ados daudenek alde batera pasatzen dira,besteak beste aldera eta ez dakitenek erdian kokatzen dira.Gero zergatiak eta gaia komentatzen dugu eta ondorioztatu.

Animatzen zaituztegu!!

Andrea eta Esti 4e.

4.E Ikasle batzuk gara, eta egun hauetan proiektu bat egin dugu elkar bizitzari buruz. Argazkian ateratzen den egunean, GIZA ESKUBIDEEI buruzko joku moduko bat egin genuen, argazkiak ateratzen ziren eta haiei buruzko esaldiak ateratzen ziren, eta bukatu genuenean, horri buruzko bi esaldi egin behar izan genituen, horietako hazi bat BESTEAK ERRESPETATZEA da.

ElKaR BiZitZa TaIlErRa

Kaixo guztioi gu mikel eta iker gara. Oso ondo pasatu dugu tailer honetan eta gehien gustatu zaiguna tenisaren ariketa izan da. Honetan hainbat motatako iritziak jaso baititugu lagunen partez.

Urtero tailer hauek egitea komenigarria izan leike,zeren eta bizikídetza hobetzen duen.

"Guztiok dugu askeak, berdinak eta bizitzeko beharra. Horretarako elkar errespetatua beharrezkoa da"

elkar bizitzako tailerra

kaixo!hemen gaude 4ºE ko neskak!gehien gustat zaigun jokoa teniseko izan zen.jendearen iritziak jakin genuen esta oso ondo pasatu genuen.

ikasi dugu gutziok berdinak garela eta iritzi desberdinak daukagula.

agur bero bat!

yaiza eta nekane.

4.D ko 3 neska.

Kaixo guztioi!!!

Tailer honetan egin dugun gauzen artean, tennis partida izan da gehien gustatu zaiguna, oso ondo pasa genuen eta gainera tailer hau asko pentsatzeko eman zigun.Eta besteen ikuspuntuak ikustera eman zituen. Honekin ikasi dugu gende guztia ez garela berdinak, pentsaera desberdinak ditugula baina errespeta behar garela.

Maite,Irati eta Itziar 4.D

Bakea

Gu Mendebaleko 4.D ikasleak gara eta oso pozik gaude. Klasean egin ditugun lanak asko gustatu zaizkigu. Guri gehien gustatu zaiguna tenis partida izan zen zeren eta gatazka asko sortu ziren klasekideen artean eta eztabaida gogorrak egon ziren arrazismoaren kontuan, batzuk etorkinak lana kentzen zigutela esaten zuten eta beste batzuk aldiz, bere bizitza hobeto eraman nahi zutela esaten zuten. Hau guztia Marieli eta Abetto egin duten lanarengatik ahal izan da lan hau aurrera eramatea. Agur bero bat !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

15 urteko bi neska gara.Mendebaldekoak gara eta 4. kurtsoa ikasten ari gara.Lan honetan hainbat ekintzak egin ditugu:Alfonbra batean kartelak ipintzea,taldeka galdera batzuk erantzutea,...

.

Honen bitartez gauza asko sentitu ditugu:Mundu honetan arraza asko begiratzen dute eta diskriminazio asko dago,gure ustez guztiok berdinak gara eta nahiz eta kultura desberdinak eduki, guztiok berdinak gara eta eskubide berdinak ditugu lana bilatzeko,arraza guztiak elkar egoteko,...Bakeari dagokionez, uste dugu mundu honetan bakea ez dagoela eta gerra asko daudela eta mundua bakea behar du.Askatasunari begira,guztiok gure askatasun pixka bat behar dugu baina askatasuna kontrolatzen,baina ez egin nahi duguna,arau batzuk jarraitu behar ditugu.

Hau guztiarekin esan nahi dugu oso interesgarria egon dela,asko ikasi dugula,beste arrazak errespetatzea ikastea zaiatu garela,eta abar.

kaixoooo!!

Jenny eta Maider gara,4.dko 2 neskak.Egun batean elkar bizitzako gauzekin hasi ginen.Lehenengo egunean,teniseko joku bat egin genuen,eta eztabaida asko sortu ziren gure klaseko ikaskideen artean.Eztabaida izan zen entorkinei buruzkoa,batzuk esaten zuten ondozegoelagure hirira etortzera baina beste batzuk esaten zuten bere herrira buleltatzea izango zela onena.Joku onekin hiru egun gutxi gora behera egon ginen.Gero hau bukatu ondoren,beste joku batzukegin genituen argazkiekin eta testuekin.Joku hau ondo ulertzeko,fitza batzuk egin genituen.

Gure uste apalean,esan nahi dugu ondo egon dela joku hau egitea,klaseko ikaskideen pentsamenduak jakin ditzagun.Gainera,denbora ona pasa dugu guztion artean joku honen bidez.

-mendebalde 4.d-

Bakea

Klasean egindako lana asko gustatu zaigu eta denbora entretenigarria izan dugu. Ikasi dugun guztia bakearen inguruan izan da, hainbat klaseetan talde guztia lan bera egin dugu horren inguruan: estabaidak, komentarioak, pelikulak, jokuak, .... Erreflexionatzeko baliagarria izan zaigu eta beste era batera, munduko arazoak jakinarazi ditugu. Beste aldetik blog hau argitaratzea oso interesgarria dela, baina gogoz idatzi egin behar da eta ez beste gelak idatzi duten bezala (4. a) gaizki idatzi dutela : ortografia aldetik eta zentzu aldetik. Bukatzeko esan beharra dago zerbait ikasi dugula eta viva Mariely eta Abetto!

4.D ko zenbait ikasleen iritzia

4.D ko zenbait ikasle gara eta azken egun hauetan bizikidetzako zenbait proiektu egiten ibili gara klase batzuetan.

Gehien gustatu zaiguna Tenis partida izeneko ariketa izan da, non papeltxo batzuk irakurri behar ziren eta segun eta zer pentsamendu eduki, horren alde edo kontra zauden adierazi behar zen eta zergatia azaldu. Oso interesgarria izan zen halako ariketa bat egitea, naiz eta zenbait liskartxo sortu...

Gu mendebaldeko 4 ikaasle gara eta 4.Aan gaude. Bakerako tailer bat egin dugu eta horri buruz hitz egingo dizuegu. Tailerraren izena bakerako urratsak da eta lema "izan zu mundurako nahi duzun aldaketa". Bertan gure inguruan ikusten ditugun eta gertatzen diren gatazkei buruz muintzatu gara, eta konponbidea bilatzen sahiatu gara. Hemen gauza desberdinak ikusi ditugu eta gure klasekideen iritzia ezagutu dugu liskarrik sortu gabe, gustura aritu gara.

Gu Mendebaldeko ikasleak gara. Bakerako proiektua egon gara lantzen eta gure iritsiz, oso "interesgarria" izan da. Bertan hitz egin dugu munduko zenbait lekutan guretzako ezezaguna zen egoeraren berri izan dugu: bere pobrezia, egunero jasaten duten egoera...

Gu modu desberdinetan egin dugu lan: lehenik eta behin haionbat fitxa bete genituen taldeka jarriz, gero talde bakoitzak bakoitzaren iritsia komaentatu dugu.

Orain dela aste batzuk hasi ginela proiektu honekin eta oso interesgarria iruditzen zaigu: ariketa asko egin ditugu biolentziari buruzkoak, errespetuari buruzkoak, indarkeriari buruzkoak ... Fitxen bidez eta eztabaiden bidez egin ditugu.

Hauen bidez, gure arteko errespetua bermatzen saiatu gara ez bakarrik klasekide eta irakasleekin, klasetik kanpo ere.

Gehien gustatu zaigun ariketa eztabaida izan zen: honetan irakasleak esaldi batzuk esaten zituen eta guk, ados edo kontra geunden esan behar genuen, ondoren zergatia azaltzen genuen. Giza eskubideen alfonbra ere interesgarria iruditu zitzaigun, argazki eta enuntziatuen bidez nolako egoeran dauden hemendik kanpoko beste lurraldeetan jakin genuelako edo gure inguruko gizarteak jasaten duen egoera.

Beste heziketa zentroetan egitea gomendatzen dugu, honekin guztiok ikasi dugula pentsatzen dugulako. Hala ere fitxen bidez egin ordez, ariketa praktikoen bidez egitea dela egokiena uste dugu.

kaixo!!!!!

mendebaldeko lau neska gara eta bizikidetza plana zenbait ariketen bidez landu dugu, hala nola biolentzia mota desberdinak aztertuz, gure inguruko sinbolo eta ikurrak eta beren esanahiak aztertu ditugu, eta giza eskubideen alfonbra osatu dugu. Gure ustez egin ditugun proiektuak edo lanak ez dira gaizki egon baina beste modu batean azter genitzake, izan ere fitxak aspergarriak dira, bideoen bidez (ikasgela batean dauden jarrera desberdinen behaketa...).Orokorrean gustora ibili gara, interesgarria iruditu zaigu.

Gu Mendebaldeko ikasleak gara eta karpeat honetan hainbat gauza egin ditugu: alfombra bat egin genuen eta Bakeari eta Adiskidetasunari buruz zen, "La Vaca" pelikula ikusi genituen eta hunkituta ere geratu ginen eta komunikaziozko gatazkak aztertu genituen. Tenis partida bat ere egin genuen gure iritziak adierazteko. Oso interesgarria izan zen. Pertsonak elkarrekin hitz egitea, indarrik gabe, arazoak konpontzeko. Arazoan fijatu gabe, behartsuei lagunduz.

tenis partida

Mendebaldea institutoan ekintza hau egin dugu eta oso ondo pasatu genuen. Iritziak kontrastatu genituen eta kontuatu ginen oso polita dela iritzi desberdina dituzten pertsonekin hitz egitea, horrela gure hezkuntza aberasten dugu argudiatzen ikasiz aparte. Gomendatzen dizuegu Tenis partida hau klasean egitea, oso dibertigarria delako gaia hauek jorratzea.

pechitos magtetis

Gu mendebaldeko ikasleak gara. Karpeta sortu eta berehala tenis-partida egin genuen. Tenis partida horretan oso iritzi desberdinak egon ziren eta, pixkat argudiatu eta gero, bakoitzaren iritzia errespetatzen ikasi genuen. Gero "La vaca" izeneko labur-metraila ikusi genuen. Bertan gerra oraindik ez dela amaitu isladatzen zen; izan ere, E.T.A. oraindik ez ditu bakeak egin eta momentu hori iritzi arte denok beldurra gorputzan izango dugu edozein momentuan gu izan gaitzakelako biktima. Aipatzekoa da gu hau sexu klasean ematen dugula eta hau ez daukala zer ikusirik ikasketarekin.

BAKERAKO HAZIAK

gu mendebaldeko ikasleak gara. indarkeria aztertzen ikasi dugu, gero konponbide bat aurkitzeko. honek, gure inguruan daogen giroaz ohartzeko balio izan zaigu eta ondorioz, besteei kontzientziatzeko ardura hartu dugu. zeren pertsona batek ezin du mundua(edota hobeto esanda, gure ingurua)aldatu, baina guztiok gure partez zerbait jartzen badugu, ez dugu bakea lortuko, baina lortuko dugu alaiago bizitzea.

horregatik hau da gure hazia mundu hobe bat egiteko. espero dugu gustatzea eta guztioi animatzea zure hazia jartzen.

Mendebaldea institutoko 4. mailako ikasleak gara. Lehenik eta behin karpeta pertsonal bat egin genuen, "Bakerako urratsak" izenarekin. Bertan egunero klasean egiten duguna sartzen dugu. Hasieran, indarkeriari buruzko hausnarketa egin genuen. Beste egun batean tenis partida izeneko jokua egin genuen, zure iritziak emateko oso egokia den jokua da.

Giza eskubideen alfonbra ere egin genuen bi taldetan jarrita. Jarduera honetan bakearen haziak zeintzuk ziren pentsatu behar genituen eta beste batzuen artean honako hau egin genuen: "Denok askeak izan, bakoitzak bere buruaren eta ekintzen jabe, inoren menpe egon gabe".

Baita ere " la vaca " laburmetraia ikusi genuen eta honi buruzko fitxa bat egin geunuen.Azkenik, gatazkak kopontzeko horria egin dugu.

VIDEO PRESENTACIÓN CEP SAN BARTOLOME DE LEIOA-PRESENTACIÓN OBSERVATORIO CONVIVENCIA Y PLAN DE CONVIVENCIA

Idoia, presenta el trabajo desarrollado en el 07-08 en el proyecto para la creación del Observatorio de la Convivencia y la elaboración del Plan de Convivencia Anual en Bilbao.

CEP San Bartolomé de Leioa.

VÍDEO

Programas de Innovación Educativa from Mikel Agirregabiria on Vimeo.

LA PAZ Y LA PALABRA

90 programas de acción y una apuesta por la acción no violenta y la pedagogía por la paz y los derechos humanos. Una manera de hacer que poco a poco se irá conociendo. UNA REALIDAD MULTIFACÉTICA, un proceso de futuro, una realidad complicada, y dos artículos de opinión para vuestra consideración y valoración.

http://www.diariovasco.com/prensa/20080421/opinion/cartas-director/palabra-20080421.html
La paz y la palabra
21.04.2008 -
FERNANDO SAVATER

http://www.elcorreodigital.com/vizcaya/prensa/20080428/opinion/palabra-replica-obligada-20080428.html
La paz y la palabra: una réplica obligada
28.04.2008 -
JON MIRENA LANDA

IV Mintegia Giza Eskubidetan oinarritutako hezkunta hezitzaileentzat: HERRITARTASUN SOZIAL BERRI BAT ERAIKITZEA

IV Seminario Formación en Derechos Humanos para educadoras y educadores: LA CONSTRUCCIÓN DE UNA NUEVA CIUDADANÍA SOCIAL
2008.go MAIATZAK 16, ostirala. Filosofia eta Hezkuntz Zientzien Fakultatea
16 de MAYO de 2008, viernes. Facultad de Filosofía y Ciencias de la Educación
Link
Programa

iturria: http://www.elkarrekin.org/node/3936

ELKARRIZKETARAKO eta EGUNEROKO GATAZKAK KONPONTZEKO GIDA

GIPUZKOAKO FORU ALDUNDIAK argitaratzen du gida hau.

GERNIKA GOGORATUZ, GEUZ eta FOMED dira proiektuan parte hartu duten erakundeak.

materiala euskaraz

material en castellano

GETXO: 50 IDEIA BAKERAKO

BAKE-KULTURA eta GATAZKEN ERALDAKUNTZARI buruzko GIDA

-materiala euskaraz

-material en castellano

Egileak: GEUZ, Getxoko Udala.

JONAN FERNANDEZen hitzaldia

Jonan Fernandez, Baketik zentruaren zuzendariak Ikaskom kongresuan egon da. "Elkarbizitza hobetzeko komunitatean egindako oinarrizko lau ikaskuntza" aurkeztu ditu insistentzialista bakezale honek. Hona hemen bere hiztaldia. Iraupena: 39 min.

Egilea : Josi Sierra

http://hezkuntb.blogspot.com/

UN LIBRO INTERESANTE

Educación para la paz, enfoque actual y propuestas didácticas.

Autor/es: MONCLUS, SABAN, GAIRÍN, LORENZO...

Colección: 59

Precio: 19,95 euros

ISBN: 9788432919459

Fecha de publicación: 1/1/2008

Ediciones ceac

La educación para la paz es un tema de permanente actualidad en estos últimos años. Especialistas en educación, del mundo universitario, de instituciones de cooperación y atención educativa a nivel profesional colaboran en este libro presentando un enfoque completo de la educación para la paz, tanto desde un punto de vista de análisis teórico como de aplicaciones didácticas prácticas.Se abordan temas tan diversos como la globalización, la educación para la ciudadanía, la interculturalidad y la cooperación.
http://www.editorialceac.com/libro.asp?cod=C19459&materia3=59&fam=3

BAKETIK: INFORMAZIOA

Informazio Buletina Boletín Informativo
Servicio de cine para vivir, convivir y educar mejor.
Hobeto bizitzeko eta hezitzeko zinema zerbitzua.
Baketik pone en marcha, un servicio de cine a disposición de quien lo desee, con un importante fondo de películas de calidad sobre las relaciones humanas, los conflictos, la convivencia, los problemas personales, la paz, los derechos humanos, la ética… Está pensado para fomentar la reflexión, el diálogo, y el sentido crítico. Cine para vivir, convivir y educar mejor. Incluye tres ofertas: la videoteca abierta de Arantzazu, el videoclub de Baketik y un curso a finales de mayo sobre el cine como herramienta educativa. Tienes toda la información en www.baketik.org/Bideoteka.html .Mediante esta comunicación queremos invitarte a beneficiarte de estas posibilidades. Si necesitas más información o ampliar datos, no dudes en ponerte en contacto con nosotros (bideoteka@baketik.org y 943-251005.

Baketik-ek zinema-zerbitzu bat jarri du martxan nahi duenarentzat, zenbait gairen inguruan: giza harremanak, gatazkak, bizikidetza, arazo pertsonalak, bakea, giza eskubideak, etika… Gogoeta, elkarrizketa eta zentzu kritikoa bultzatzeko pentsatua dago. Zeurekin eta besteekin hobeto bizitzeko eta hobeto hezteko zinema. Hiru eskaintza dauzka: Arantzazuko bideoteka irekia, Baketik-eko bideokluba eta zinema heziketa-tresna gisa gaia jorratzeko ikastaro bat maiatzaren bukaeran. informazio guztia hemen aurkituko duzu; www.baketik.org/eu/Bideoteka.html .Lerro hauen bidez aukera horiek baliatzeko gonbita egin nahi dizugu. Informazio edo datu gehiago behar izanez gero, gurekin harremanetan jartzeko zalantzarik ez izan (bideoteka@baketik.org eta 943-251005)

II Jornadas anuales sobre prioridades éticas de nuestro tiempo.
Egungo lehentasun etikoen II. Jardunaldiak.
Los próximos 11 y 12 de abril, Baketik organizará la segunda edición de las jornadas anuales sobre prioridades éticas de nuestro tiempo. Este año se centrarán en el siguiente tema: “El papel de la sociedad y los movimientos sociales en la construcción de la paz”. Los ponentes serán los profesores de Universidad Mario Zubiaga y Daniel Innerarity junto a Gemma Zabaleta (Ahotsak), Itziar Aspuru (Gesto por la paz) y Paul Ríos (Lokarri).La jornada del viernes estará dedicada a un trabajo de reflexión a puerta cerrada, y el viernes celebraremos una mesa redonda abierta al público. Mediante esta comunicación queremos invitarte a participar en esta conferencia-coloquio que tendrá lugar el sábado 12 de abril a las 11.30 h. en Gandiaga Topagunea de Arantzazu. Las personas que quieran acudir a esta mesa redonda deben confirmar su asistencia en el 943-251005 o a través del mail info@baketik.org.
Baketik-ek egungo lehentasun etikoei buruzko urteroko jardunaldien bigarren ekitaldia antolatuko du apirilaren 11n eta 12an. Aurten honako gaia jorratuko da bertan: «Gizartearen eta gizarte mugimenduen zeregina bakearen eraikuntzan». Mario Zubiaga eta Daniel Innerarity Unibertsitateko irakasleekin batera, Gemma Zabaletak (Ahotsak), Itziar Aspuruk (Gesto por la paz) eta Paul Ríosek (Lokarri) hartuko dute parte hizlari gisa.Ostiraleko jardueraren gogoeta-lana ateak itxita izango da, eta larunbaterako mahai-inguru publikoa antolatu dugu. Lerro hauen bidez apirilaren 12an, larunbata, goizeko 11.30ean, egingo den hitzaldi-solasaldira gonbidatu nahi zaitugu.Mahai-inguru honetara hurbil nahi duenak 943-251005 telefonoan edo info@baketik.org helbidean baieztatu behar du parte-hartzea.

Bakerako urratsak/Dando pasos hacia la paz.

Informazio gehiago lotura honetan:

http://www2.elkarrekin.org/web/bizikide21/?q=web/bizikide21/
Más información en ese enlace

DANDO PASOS HACIA LA PAZ

La Dirección de Innovación Educativa del Departamento de Educación, Universidades e Investigación del Gobierno Vasco os quiere agradecer la participación en este proyecto piloto.

¿Quiénes somos?
CINCO centros educativos de Alava, Guipuzcoa y Vizcaya y 341 alumnas y alumnos inplicados en la experimentación del proyecto este curso 2007-2008. Un trabajo en común desde las realidades, redes y modelos diferentes para compartir y completar este proyecto.

Contacto:
Programa EDUCAR PARA LA CONVIVENCIA, LA PAZ Y LOS DERECHOS HUMANOS".
bizitrebe@elkarrekin.net

JUSTIFICACIÓN DEL PROYECTO.

La puesta en práctica de este proyecto de educación para la paz en el ámbito escolar, su entronque con la situación histórica en torno a la violencia político-terrorista en el País Vasco y las dinámicas actuales de transformación y humanización de los conflictos, nos pide abordar este programa desde el lado constructivo y positivo. Esto es, decisión y energía en el esfuerzo, y prudencia, serenidad y flexibilidad en los constructos teóricos, las palabras y los símbolos para que todas y todos nos veamos reflejados, atendidos en el proyecto y surja en cada persona la necesidad de comprometerse y aportar tanto como pueda en la mejora de las relaciones y la promoción de la convivencia.

Estos materiales hacen una propuesta para trabajar la búsqueda de alternativas, de vías de análisis y comportamiento relacional más allá de la violencia. En este proceso, nos hacemos competentes en situaciones de conflicto de valores e intereses y nos acercamos al compromiso con las personas y el sufrimiento injustificado.

Desde la educación, y no sólo desde ella porque es trabajo de todo ámbito o institución promotora de la cultura, tendremos que dar respuesta a una necesidad de educar en la paz desde estos planteamientos que os solicitamos asumáis como presupuestos:

-La posibilidad de aprender a vivir y convivir saludablemente y de encontrar alternativas al uso y justificación del comportamiento violento.
-La necesidad de sistematizar y organizar en la escuela y para toda la comunidad educativa unos tiempos y espacios de intercambio y comunicación que permita a cada persona elaborar un proceso de transformación interno y largo que evalúe su comportamiento, reflexione sobre las posibilidades de mejora y decida su compromiso y aportación a la mejora de las relaciones de justicia y paz.
-La posibilidad de participación en la construcción de un modelo social más justo desde la injusticia que ha provocado en nuestra sociedad y en las personas el uso de la violencia colectiva.
-La necesidad de vivir en esta sociedad multicultural con valores diversos y que promueve el diálogo respetando esa diferencia de valores inherente a la especificidad de cada persona y cultura.

El alumnado vive la realidad de su momento histórico. Se pregunta y nos puede llegar a preguntar qué está pasando, cómo van las cosas, qué ha pasado hasta hoy y, sobre todo, quiénes han sufrido y sufren en esta situación de violencia. Reclaman el conocimiento y el abordaje de temas que no les han sido ajenos en sus procesos personales y sociales y, ante esta necesidad sentida, les proponemos este trabajo desde uno de los principios de la educación para la paz: “la educación para la paz debe tener como horizonte la constitución de sociedades pacificadas en la justicia y a ser posible en la reconciliación; pero una condición básica para entender cabalmente el alcance concreto de esa justicia y orientarse correctamente hacia procesos de reconciliación es abrirse al diálogo empático con quienes son los más afectados, las víctimas, que, por esta razón, precisan estar activamente presentes”.[1]

Por otro lado, como ha quedado justificado en diversas experiencias educativas sobre el tratamiento de los conflictos y la prevención de la violencia, la frontera está en la creación de un espacio seguro en el que no se reabran las heridas que hoy no han cicatrizado: “la utilización de situaciones imaginarias en el aula de clase, a través de narraciones escritas o documentos audiovisuales, puede proporcionar u contexto de gran utilidad para enseñar a afrontar problemas que producirían riesgos si se tratase de forma literal, como el racismo o la violencia”[2]. En este sentido, haremos un esfuerzo por acercarnos de manera gradual a los testimonios de las victimas y el sufrimiento de las personas consecuencia directa de la violencia en el País Vasco. Propondremos un recorrido concéntrico, un acercamiento desde los temas y problemáticas que la juventud de 14-16 años vive como cercanas y que le vayan ayudando a descubrir los mecanismos subyacentes comunes al uso de toda violencia, las alternativas a su uso, la posibilidad de construir un proyecto de vida personal donde no se anule lo diferente y el compromiso con la cercanía y el acompañamiento a la persona que sufre.

La búsqueda de alternativas, vías de análisis y comportamiento relacional más allá de la violencia tiene que ir convirtiéndose en la estrategia predominante en nosotras y nosotros cuando surja el conflicto de valores e intereses. Tenemos que hacer algo ya, ahora, para que nadie, hoy, en estas circunstancias, pueda ver la violencia como legítima y racional o como la única de las salidas eficaces para la historia personal y cultural. Este es un proceso de interiorización y de decisión personal que se construye en las relaciones con las personas, en el entrenamiento en la cooperación, la comunicación, la expresión de vivencias y sentimientos. Un proceso en el que se quieren promover actitudes y comportamientos positivos, de desarrollo personal y grupal, de solidaridad e implicación ciudadana; un recorrido, por tanto, largo, pausado e intenso para que el cambio actitudinal y la promoción de la empatía lleguen a ser perceptibles.

Aprender a convivir no es tan difícil, nos dice M. Segura[3] y nos pide que enseñemos a pensar para la transformación de los conflictos y la búsqueda de alternativas en la eficacia y la justicia desde el análisis de estos componentes que se ponen en marcha en situaciones problemáticas: la intencionalidad, las metas sociales, la percepción de autoeficacia y las creencias que puedan sustentar y legitimar el uso de la violencia.

El clima, las normas, la atmósfera que se respira en la escuela puede entrar en contradicción con el propósito de cooperación y deslegitimación de la violencia. Por tanto, cuidaremos esa posible contradicción entre lo explícito y lo oculto y la vía más productiva es el desarrollo de la participación. Las y los jóvenes detectan muy rápido esa contradicción y la reclamación y denuncia de ella suele ser incuestionable.

En este sentido, entendemos que el desarrollo de este programa de aula es una oportunidad para la implicación y participación de toda la comunidad educativa y su entorno por lo que resultaría muy provechoso y gratificante la programación de actividades para las familias, el claustro y el personal de administración y servicios, el resto de alumnado del centro, las personas referentes del entorno y las entidades y asociaciones colaboradoras. Es la comunidad educativa la que opta por la educación por la paz y la promoción de los derechos humanos y la que apoya y testimonia su compromiso con la promoción de la convivencia.

Consideramos fundamental el apoyo del entorno, instituciones, sociedad y medios de comunicación en este proceso de transformación. Más que de una campaña se trata de hacer seguimiento, de pedir colaboración, de construir conjuntamente y de manera coordinada para que el alumnado y el resto de la comunidad educativa sienta que se trata de una actividad globalizada y logre percibir que no está sola en esta tarea.

En nuestra sociedad hay una serie de relaciones de poder, estructuras y creencias y maneras de entender el mundo que reclaman, apoyan, nutren y justifican la violencia. Quizá se deba a que no sabemos hacerlo de otra manera cuando el enfrentamiento es grave o el fin lo pretenda justificar. La cuestión está, entonces, en buscar y trabajar esas alternativas. En palabras de M.J. Díaz-Aguado “aunque nuestra sociedad rechace en principio la violencia sigue manteniendo estructuras, papeles, creencias y representaciones que contribuyen a reproducirla de generación en generación”.[4] Y en esa misma obra, nos resume los cambios que propiciarán otro horizonte de relaciones:

· Afrontar los problemas por otros caminos y nunca por el de la violencia.
· Sentirnos implicados en la superación del camino violento y con posibilidades de hacer algo, ayudar en la transformación de la injusticia porque no es un “problema de otras personas”; es una cuestión que me importa porque me implica. De igual manera, señala la autora que la violencia tiene consecuencias negativas tanto para la víctima como para quien la ejerce porque deteriora las relaciones y su contexto.
· Entender que la violencia crea violencia. Y en ese mecanismo no caer en la trampa de la culpabilización, la atribución unívoca de causalidad que me exime a mí de toda responsabilidad o compromiso con la transformación.
· La superación de la costumbre, acomodación, rutina, inhibición, insensibilidad. La necesidad de respetarnos y acercarnos a las necesidades de la otra persona.
· La asunción del poder y los mecanismos tan potentes de los estereotipos sexistas.

Salvemos, consideremos, escuchemos y contemos con las personas que están detrás de las acciones, de todas las acciones que podamos valorar como buenas, malas, dolorosas, satisfactorias...Discutamos sobre la multiplicidad de valores y busquemos modelos de comportamiento y actitudes noviolentos. Esto también puede ser doloroso pero lo es infinitamente menos que la muerte.

Acerquémonos y acompañemos a la persona que sufre y que puede ver agravado su dolor por mi indiferencia o abandono. Comprometámonos con la reconciliación y la necesidad de reparación y justicia ante la grave conculcación de los derechos humanos que vive nuestra sociedad. Podemos ir encontrando la situación que nos permita en este pueblo superar toda violencia y profundizar en la democratización de las relaciones e instituciones.

Pero sobre todo, ¡nos ponemos a trabajar en el aula en la promoción de la convivencia y la paz!

OBJETIVOS GENERALES.

1.Desarrollar actitudes y comportamientos de reflexión, búsqueda de alternativas y compromiso con el uso de estrategias noviolentas.

I2.dentificar los diferentes tipos de violencia y valorar los Derechos Humanos como horizonte de paz.

3.Adquirir una visión humana de los conflictos y transformarlos en oportunidades para el crecimiento personal y grupal.

4.Apostar por un proyecto de vida justo y solidario descubriendo en uno y una misma formas de cuidar y ser justa con las personas que sufren.

5.Interiorizar actitudes de empatía y escucha activa hacia quienes han sufrido directamente la violencia político-terrorista.

6.Generar la capacidad de soñar nuevos marcos de relación con las víctimas de la violencia para que recuperen la confianza en una sociedad y unas instituciones que no sienten suficientemente cercanas.

[1] ARANA,R., HARILLO, S., PRIETO, J.(2006): Historias que nos marcan, Bilbao, Bakeaz.
[2] DÍAZ-AGUADO, M.J.(2006): Del acoso escolar a la cooperación en las aulas, Madrid, Pearson, p.: 45
[3] SEGURA, M, (2005): Enseñar a convivir no es tan difícil, Bilbao, Desclée
[4] DÍAZ-AGUADO, M.J.(2006): Del acoso escolar a la cooperación en las aulas, Madrid, Pearson, p.: 35-36